Na een paar dagen thuis en alles te hebben herbeleefd door foto´s te bekijken en herinneringen op te halen kan ik hardop zeggen dat mijn roadtrip ge-wel-dig was. En dat niemand me deze ervaring kan afnemen. Het voelt alsof ik twee volledig verschillende vakanties heb gehad. Met mijn vader de natuur verkennen en ik mijn uppie California: de steden, het strand. Beide ontzettend leuk en volledig anders.
Ik ben erachter gekomen dat als je alleen bent je de meeste mensen ontmoet. Je bent gewoon meer benaderbaar dan wanneer je als stel ergens bent. Ik heb dan ook heel veel mensen leren kennen. Ieder met een eigen verhaal en ieder verzorgd een compleet andere ervaring. Met sommige mensen heb ik alleen maar gefeest, andere serieuze gesprekken gehad, met veel reisverhalen gedeeld.
I Love California. Eerlijk, daar zou ik zo naartoe verhuizen. Ik had echt het gevoel dat ik in een ander land was. Het is dat er Wall-mart is en dat ze (behalve het accent) dezelfde taal spreken, maar California heeft een andere vibe dan de rest van de VS, het is liberaler, de mensen zijn er mooier, het ruikt er zelfs lekkerder. Dat laatste viel me elke keer weer op. Door het prachtige weer was alles in bloei, de geur van de zee, de lavendel die ´s avonds gaat geuren. Maar je moet ook veel geld hebben om in California te wonen en te kunnen genieten.
Mijn beste dag in CA was de Napa Valley Tour. Een wijntour. Wat een romantiek. Elke winery laat je een sprookje beleven, je bent een prinses en je wil er nooit meer weg. Goede wijnen in een perfecte setting. Mijn beste avond was in Santa Barbara, met twee meiden uit London. Feest en een pool party in de bergen van Santa Barbara.....daar zit het geld. Wat een ervaring.
Ook ben ik het een en ander over mezelf te weten gekomen. Goed en slecht. Ik heb een beetje meer begrip gekregen voor het feit dat veel (heel veel) Amerikanen nog nooit buiten de VS zijn geweest/ hebben gereisd. Ik ben een maand weggeweest en heb misschien net een kwart gezien, nee meer een achtste. Dus ja... je kan je leven lang elke vakantie in de VS zoetbrengen en nooit dezelfde stad bezoeken. Maar ik blijf erbij dat het goed is om je horizon te verbreden. Andere culturen te ervaren. Daarom heb ik ook zoveel leuke mensen ontmoet in de hostels. Ze komen overal vandaan.
Mijn laatste avond in Santa Monica heeft Jim (broer van mijn vriendinnetje Marie en special effect producer in LA) me mee uitgenomen. Het was een heerlijke avond. Prachtige wijnbar, verassende sushi, goed gezelschap waar ik meteen een klik mee had. Laat naar bed. Ik werd de volgende ochtend om vijf uur wakker en het eerste wat ik dacht: ´Ik ga naar huis, ik wil naar Jacco´. Dus in plaats van nog doorreizen naar San Diego ben ik in de auto gesprongen en terug gaan rijden. Ik heb er drie dagen over gedaan en het is heerlijk om weer bij Jacco te zijn.
Toen ik net terug was heb ik een paar dagen overal spierpijn gehad en was vooral moe. Maar heb een zeer voldaan gevoel. Dat heb ik toch maar mooi weer gedaan! En zie uit naar nieuwe avonturen en belevenissen, kom maar op.... Ik kan het aan.
Leuk dat je mijn roadtrip heb meebeleefd door blogs te lezen en foto´s te bekijken. KUS
donderdag 3 juli 2008
dinsdag 24 juni 2008
zaterdag 21 juni 2008
Roadtrip Dag 21
Wat een dag weer zeg... poeh je zou er moe van worden, Ik ben inmiddels drie weken weg en wat vliegt de tijd.
Vandaag was weer een prachtige dag... op het program stond walvissenspotten. Ik een tour geboekt en op hoop van zegen de zee op. Wat ben ik zeeziek geweest zeg. Ongelofelijk. Maar walvissen heb ik gezien en dat was die zeeziekte meer dan waard.
Toen we net de zee opvaarden was er een groep van tientallen dolfijnen. Drie verschillende soorten sprinten onder onze boot door. Zo leuk, lekker spelen. En ja hoor ook walvissen gezien. De Mahi. Van veraf, want die is erg verlegen kon de kapitein ons vertellen. En 7 of 8 Humpback Whales. Die erg dichtbij de boot komen. Heel indrukwekkend, want jemig wat zijn die beesten groot. Een ding... wat stinken die beetje uit hun bek, allemachtig! Als hun kop bovenkomt..... AI.
Prachtige boottocht. Mooie dag en nu optutten en stappen met mijn nieuwe vriendinnen: birds from london. Leuke meiden, ze verblijven in dezelfde kamer als ik.
Oh nog even over Santa Barbara. Wat een super leuk stadje. Prachtig breed strand, Grote huizen, Riviera sfeertje, duur, heerlijk shoppen en super stappen. Alles erg dicht bij elkaar. Top.
Foto´s Dag 21
Vandaag was weer een prachtige dag... op het program stond walvissenspotten. Ik een tour geboekt en op hoop van zegen de zee op. Wat ben ik zeeziek geweest zeg. Ongelofelijk. Maar walvissen heb ik gezien en dat was die zeeziekte meer dan waard.
Toen we net de zee opvaarden was er een groep van tientallen dolfijnen. Drie verschillende soorten sprinten onder onze boot door. Zo leuk, lekker spelen. En ja hoor ook walvissen gezien. De Mahi. Van veraf, want die is erg verlegen kon de kapitein ons vertellen. En 7 of 8 Humpback Whales. Die erg dichtbij de boot komen. Heel indrukwekkend, want jemig wat zijn die beesten groot. Een ding... wat stinken die beetje uit hun bek, allemachtig! Als hun kop bovenkomt..... AI.
Prachtige boottocht. Mooie dag en nu optutten en stappen met mijn nieuwe vriendinnen: birds from london. Leuke meiden, ze verblijven in dezelfde kamer als ik.
Oh nog even over Santa Barbara. Wat een super leuk stadje. Prachtig breed strand, Grote huizen, Riviera sfeertje, duur, heerlijk shoppen en super stappen. Alles erg dicht bij elkaar. Top.
Foto´s Dag 21
Roadtrip Dag 20
Op naar Santa Barbara. Ik denk dat de foto´s genoeg zijn om een indruk te krijgen hoe mooi het hier is langs de kust,
Foto´s Dag 20
Foto´s Dag 20
donderdag 19 juni 2008
Roadtrip dag 19
Van San Francisco naar Santa Cruz is maar anderhalf uur rijden. Dus ik had vandaag alle tijd. Toch heb ik besloten om vroeg uit San Francisco te vertrekken en een dagje in Santa Cruz door te brengen omdat uj hier maar een nachtje ben.
Dat ene nachtje heeft een reden, het enige hostel in Santa Cruz heeft een Curfew, wat zoveel betekend als: 11 uur licht uit en pitten. Bizar. Maar ik moet eerlijk zeggen dat het een prachtig hostel is, met veel sfeer en de kamers zijn verdeeld over een aantal cottages. Leuk.
Vanochtend aangekomen na het eerste deel te hebben gereden van de highway one. Deze weg gaat vlak langs de kust van San Francisco naar Los Angeles. En het is zoo mooi. Je rijdt constant langs de zee. Op de kliffen. Prachtig hoor.
Santa Cruz is een leuk stadje. Mooi strand, gezellige pier en een permanente kermis op de boulevard. Alles erop en eraan, grappig. Veel kinderen. Maar ik heb mijn eerste bruine laagje opgedaan vandaag! Heerlijk in het zonnetje op een terras op de boulevard geluncht en toen op het strand gaan liggen. Boekje lezen, zonnetje genieten en mensen kijken. Ik zat op het deel waar de golven het hoogste zijn (het was niet zo´n goede surfdag dus haast geen golven) en er lagen wel 50 surfers in het water die moesten vechten om een goede golf. Leuk om te zien.
Vanavond eigenlijk voornamelijk in het hostel gehangen. Reisverhalen met Marc gedeeld. Een zweedse surfer. Hij is nu onderweg naar San Francisco dus ik kon een aantal tips geven.
Over 45 min gaat het ligt uit en ik moet nog uitzoeken hoe ik morgen moet rijden naar het hostel, dus toedels en tot snel!
Foto´s Dag 19
Dat ene nachtje heeft een reden, het enige hostel in Santa Cruz heeft een Curfew, wat zoveel betekend als: 11 uur licht uit en pitten. Bizar. Maar ik moet eerlijk zeggen dat het een prachtig hostel is, met veel sfeer en de kamers zijn verdeeld over een aantal cottages. Leuk.
Vanochtend aangekomen na het eerste deel te hebben gereden van de highway one. Deze weg gaat vlak langs de kust van San Francisco naar Los Angeles. En het is zoo mooi. Je rijdt constant langs de zee. Op de kliffen. Prachtig hoor.
Santa Cruz is een leuk stadje. Mooi strand, gezellige pier en een permanente kermis op de boulevard. Alles erop en eraan, grappig. Veel kinderen. Maar ik heb mijn eerste bruine laagje opgedaan vandaag! Heerlijk in het zonnetje op een terras op de boulevard geluncht en toen op het strand gaan liggen. Boekje lezen, zonnetje genieten en mensen kijken. Ik zat op het deel waar de golven het hoogste zijn (het was niet zo´n goede surfdag dus haast geen golven) en er lagen wel 50 surfers in het water die moesten vechten om een goede golf. Leuk om te zien.
Vanavond eigenlijk voornamelijk in het hostel gehangen. Reisverhalen met Marc gedeeld. Een zweedse surfer. Hij is nu onderweg naar San Francisco dus ik kon een aantal tips geven.
Over 45 min gaat het ligt uit en ik moet nog uitzoeken hoe ik morgen moet rijden naar het hostel, dus toedels en tot snel!
Foto´s Dag 19
woensdag 18 juni 2008
Roadtrip Dag 18
Na een ontbijtje na de wilde stapavond ging ik richting Fisherman´s Wharf. Ik had een wijntour geboekt door Napa Valley. Want zoals de twee dames achter mij in de bus zeiden: we don´t do Winetasting, we do wine drinking. Dus met de auto was niet echt een optie.
Het was zo mooi daar. Al die wijnranken en wineries. De tour was informatief, maar vooral mooi en gezellig en lekker.
We begonnen de tour met een rondleiding in een winery en het proeven van drie wijnen met bubbels. Wat een zaligheid. Er stond een lange tafel met een wit tafelkleed en een flink aantal flutjes op het gras onder de bomen. Het rook er zelfs lekker, naar kruiden en rozen.
Tweede wijnproeverij was wat meer traditioneel, met een bar waar je de wijnen mag proberen. We hebben daar ool geluncht. Een delishop met allerlei soorten panini´s, kazen, salades, fruit. En dan opeten onder de bomen aan picnicktafels. Mooi leven. Wijntje erbij.
Derde winery was het minst, met de minst spannende wijnen en een niet heel bijzondere ambience. Met zijn alle aan lange tafels met teveel licht. Alhoewel ik natuurlijk goed verwend was na die eerste twee. Wat wel leuk was was dat de dame die de wijnen schonk ook wat informatie gaf over de wijnen.
De laatste winery van de dag is in het bezit van een oude racecar racer. De hele winery heeft een toscaans tintje en ziet er prachtig uit. Ook hier hadden we weer het wijnproeven in de tuin. Ik denk dat ik nog nooit zo´n lekkere zinfandel op heb. En een Pinot Grigio.... ongelofelijk.
Fijne dag, nu een beetje moe. Ik ga afsluiten en naar bed. Een stapelbed, gelukkig lig ik beneden.
Foto´s dag 18
Het was zo mooi daar. Al die wijnranken en wineries. De tour was informatief, maar vooral mooi en gezellig en lekker.
We begonnen de tour met een rondleiding in een winery en het proeven van drie wijnen met bubbels. Wat een zaligheid. Er stond een lange tafel met een wit tafelkleed en een flink aantal flutjes op het gras onder de bomen. Het rook er zelfs lekker, naar kruiden en rozen.
Tweede wijnproeverij was wat meer traditioneel, met een bar waar je de wijnen mag proberen. We hebben daar ool geluncht. Een delishop met allerlei soorten panini´s, kazen, salades, fruit. En dan opeten onder de bomen aan picnicktafels. Mooi leven. Wijntje erbij.
Derde winery was het minst, met de minst spannende wijnen en een niet heel bijzondere ambience. Met zijn alle aan lange tafels met teveel licht. Alhoewel ik natuurlijk goed verwend was na die eerste twee. Wat wel leuk was was dat de dame die de wijnen schonk ook wat informatie gaf over de wijnen.
De laatste winery van de dag is in het bezit van een oude racecar racer. De hele winery heeft een toscaans tintje en ziet er prachtig uit. Ook hier hadden we weer het wijnproeven in de tuin. Ik denk dat ik nog nooit zo´n lekkere zinfandel op heb. En een Pinot Grigio.... ongelofelijk.
Fijne dag, nu een beetje moe. Ik ga afsluiten en naar bed. Een stapelbed, gelukkig lig ik beneden.
Foto´s dag 18
Roadtrip Dag 17
Vanacht in Reno en vandaag doorrijden naar San Francisco. Ik had het plan om langs Lake Tahoe te rijden. Schijnt prachtig te zijn met het zeer heldere blauwe water.
Maar na al die natuur in en rondom Yellowstone had ik het wel een beetje gezien als die flora en fauna. Op naar de stad!
Na Reno was al vrij snel de staatsgrens met California. Ik was zoooooo blij toen ik dat bord zag ´Welcome in California´, dat ik helemaal vergeten ben om daar een foto van te maken. Stom. Maar het C´D-tje California ging in de CD-speler. En ik ging het geluk tegemoet.
Onderweg naar San Francisco kwam ik langs Sacramento. Een erg leuk stadje, met prachtige oude statige gebouwen. Beetje doorheen gereden en een stop gemaakt in Old Sacramento, waar het oude sacremento tot leven komt. Kinderkopjes, houten ´stoepen´. Schattig.
Ik was vrij vroeg in San Francisco, dus ik tas opgeleverd bij hostel en toen de stad maar in. Met de cable car naar Union Square. Groot plein waar alleen maar grote en dure winkels omheen zijn. Wat het leuke is van dat plein is is dat de trappen eromheen vol zitten met mensen. Die lekker een beetje koffie drinken of een boekje aan het lezen zijn. Erg relaxed.
Om een uurtje of drie liep ik langs een Ierse pub en besloot dat een glaasje wijn op zijn plaats was. Ik ben tenslotte in San Francisco. Deel twee van de vakantie is begonnen en ik ben er trots op dat ik er ben, ernaar toe ben gereden en zulke leuke dingen al heb meegemaakt.
In de Ierse pub gingen twee gasten uit Engeland naast me zitten. Leuke jongens, blokes. Erg mee gelachen en de hele avond - nacht mee opstap geweest. Zelfs op een maandag is het goed stappen hier. we zijn in gaybars geweest (gister was eerste dag van legaal homohuwelijk, dus feest in Castro), een funkband gezien en nog wat bars bezocht. Een super avond/nacht gehad. Met Tim en Rob. Ze noemde me zelfs ´bird´. Werd ik blij van.
Muziek:
Favoriet van de dag: Two-Pac & Dr Dre - California Love
Hardst meegezongen: Red Hot Chillipeppers - Californacation
Foto´s Dag 17
Maar na al die natuur in en rondom Yellowstone had ik het wel een beetje gezien als die flora en fauna. Op naar de stad!
Na Reno was al vrij snel de staatsgrens met California. Ik was zoooooo blij toen ik dat bord zag ´Welcome in California´, dat ik helemaal vergeten ben om daar een foto van te maken. Stom. Maar het C´D-tje California ging in de CD-speler. En ik ging het geluk tegemoet.
Onderweg naar San Francisco kwam ik langs Sacramento. Een erg leuk stadje, met prachtige oude statige gebouwen. Beetje doorheen gereden en een stop gemaakt in Old Sacramento, waar het oude sacremento tot leven komt. Kinderkopjes, houten ´stoepen´. Schattig.
Ik was vrij vroeg in San Francisco, dus ik tas opgeleverd bij hostel en toen de stad maar in. Met de cable car naar Union Square. Groot plein waar alleen maar grote en dure winkels omheen zijn. Wat het leuke is van dat plein is is dat de trappen eromheen vol zitten met mensen. Die lekker een beetje koffie drinken of een boekje aan het lezen zijn. Erg relaxed.
Om een uurtje of drie liep ik langs een Ierse pub en besloot dat een glaasje wijn op zijn plaats was. Ik ben tenslotte in San Francisco. Deel twee van de vakantie is begonnen en ik ben er trots op dat ik er ben, ernaar toe ben gereden en zulke leuke dingen al heb meegemaakt.
In de Ierse pub gingen twee gasten uit Engeland naast me zitten. Leuke jongens, blokes. Erg mee gelachen en de hele avond - nacht mee opstap geweest. Zelfs op een maandag is het goed stappen hier. we zijn in gaybars geweest (gister was eerste dag van legaal homohuwelijk, dus feest in Castro), een funkband gezien en nog wat bars bezocht. Een super avond/nacht gehad. Met Tim en Rob. Ze noemde me zelfs ´bird´. Werd ik blij van.
Muziek:
Favoriet van de dag: Two-Pac & Dr Dre - California Love
Hardst meegezongen: Red Hot Chillipeppers - Californacation
Foto´s Dag 17
maandag 16 juni 2008
Roadtrip Dag 16
Vanochtend heb ik mijn vader op het vliegtuig gezet, nou ja, bij de douane afgezet. Dikke knuffel gegeven, traantjes weggepinkt en weer in de auto gestapt. Op naar Reno. Interstate 80 verder naar het westen. En deel 2 van mijn avontuur is begonnen.
Vandaag heb ik voornamelijk droogte gezien. Semi woestijn.
Opmerkelijk: Het eerste deel van de reis was alleen maar zand. Wit zand. Het was 25 graden, dus sneeuw kon het niet zijn. Maar het was zeker zo wit.
Oneindig: Elke keer van die oneindige wegen, waar je het ´eind´ elke keer aan de horizon ligt.
Gevaarlijk: Nevada heeft blijkbaar flink wat gevangenissen. Ik ben drie keer het bord tegengekomen: Liften Verboden. Gevangenis gebied. Nou goed, mocht je dan toch een lifter zien, dan weet je dat dat een bajesklant is en kun je er met een grote boog (en heel hard rijdens) omheen.
Nu ben ik dus in Reno, Las Vegas is het klein. MET de casino´s EN de trouwkapelletjes. Een hoop kitsch, een heleboel daklozen en vervallenheid. Niet echt iets voor mij, dus ik heb een beetje door het centrum gecruist en toen een rustig Indiaas restaurant opgezocht. Heerlijk gegeten en een bollywood film op groot scherm, dus ook nog entertainment.
Muziek:
Favoriet van de dag: Gare Du Nord - Beautiful Day
Hardst meegezongen: Natasha Beddingfield - I wanna have your babies
Waanhoop nabij: Reggaeton CDtje, in het bijzonder Wisin & Yandel - Pam Pam
Bouncen: Hot Chip - Ready for the floor
Foto´s Dag 16
Vandaag heb ik voornamelijk droogte gezien. Semi woestijn.
Opmerkelijk: Het eerste deel van de reis was alleen maar zand. Wit zand. Het was 25 graden, dus sneeuw kon het niet zijn. Maar het was zeker zo wit.
Oneindig: Elke keer van die oneindige wegen, waar je het ´eind´ elke keer aan de horizon ligt.
Gevaarlijk: Nevada heeft blijkbaar flink wat gevangenissen. Ik ben drie keer het bord tegengekomen: Liften Verboden. Gevangenis gebied. Nou goed, mocht je dan toch een lifter zien, dan weet je dat dat een bajesklant is en kun je er met een grote boog (en heel hard rijdens) omheen.
Nu ben ik dus in Reno, Las Vegas is het klein. MET de casino´s EN de trouwkapelletjes. Een hoop kitsch, een heleboel daklozen en vervallenheid. Niet echt iets voor mij, dus ik heb een beetje door het centrum gecruist en toen een rustig Indiaas restaurant opgezocht. Heerlijk gegeten en een bollywood film op groot scherm, dus ook nog entertainment.
Muziek:
Favoriet van de dag: Gare Du Nord - Beautiful Day
Hardst meegezongen: Natasha Beddingfield - I wanna have your babies
Waanhoop nabij: Reggaeton CDtje, in het bijzonder Wisin & Yandel - Pam Pam
Bouncen: Hot Chip - Ready for the floor
Foto´s Dag 16
Roadtrip Dag 15
Dit is onze laatste volle dag samen he pap? Dat is toch raar. We hebben er samen maanden naar uit gekeken en dan is het alweer voorbij. Het waren bijzonder prachtige dagen.
Vandaag stond Antelope Island op het program. Het grootste eiland in de Great Salt Lake en tegelijk een state park. Heerlijk met open dakje rondgetuft op dat eiland. Beetje over het water kijken prima.
`s Avonds onze ´laatste avondmaal´ gedaan. In een tuin van een Italiaans restaurant. Heerlijk in de schaduw van de grote bomen met een vijvertje en fontijntje op de achtergrond. Zaaaaaalllig gegeten en super wijntje gedronken. Top.
Menu:
Voorgerecht: Crostini met huisgerookte zalm, zachte geitenkaas en een beetje frambozensaus
Roma tomaten, buffelmozzarella, basilicum en balsamico azijn
Hoofdgerecht: Heilbotfilet met een sinaasappel korstje op engelenhaar spaghetti met geroosterde knoflook en gegrilde asperges
Penne met geitenkaas, zongedroogde tomaten, artichoke en gepofte knoflook
Dessert: Tiramisu met verse frambozen
Citroen sorbetijs
En nee.... we konden geen pap meer zeggen.
Foto´s Dag 15
Vandaag stond Antelope Island op het program. Het grootste eiland in de Great Salt Lake en tegelijk een state park. Heerlijk met open dakje rondgetuft op dat eiland. Beetje over het water kijken prima.
`s Avonds onze ´laatste avondmaal´ gedaan. In een tuin van een Italiaans restaurant. Heerlijk in de schaduw van de grote bomen met een vijvertje en fontijntje op de achtergrond. Zaaaaaalllig gegeten en super wijntje gedronken. Top.
Menu:
Voorgerecht: Crostini met huisgerookte zalm, zachte geitenkaas en een beetje frambozensaus
Roma tomaten, buffelmozzarella, basilicum en balsamico azijn
Hoofdgerecht: Heilbotfilet met een sinaasappel korstje op engelenhaar spaghetti met geroosterde knoflook en gegrilde asperges
Penne met geitenkaas, zongedroogde tomaten, artichoke en gepofte knoflook
Dessert: Tiramisu met verse frambozen
Citroen sorbetijs
En nee.... we konden geen pap meer zeggen.
Foto´s Dag 15
Roadtrip Dag 14
Ben even mijn weblog aan het bijwerken. Dus even kort.
Vandaag zijn we naar een kopermijn gegaan. Het is een open mijn met de grootste door de mens gemaakte pit. Je kan het gat vanuit de ruimte zien. Het is vandaag vrijdag dus een werkdag. Leuk om al die vrachtwagens die stenen te zien vervoeren en zo´n grijper tekeer te zien gaan.
Interessant proces.
Foto´s Dag 14
Vandaag zijn we naar een kopermijn gegaan. Het is een open mijn met de grootste door de mens gemaakte pit. Je kan het gat vanuit de ruimte zien. Het is vandaag vrijdag dus een werkdag. Leuk om al die vrachtwagens die stenen te zien vervoeren en zo´n grijper tekeer te zien gaan.
Interessant proces.
Foto´s Dag 14
Roadtrip Dag 13
Rustig aan vandaag. Even wennen aan het lekkere weer en de zon. Dus een beetje shoppen in Salt Lake. Prachtig openlucht winkelcentrum.
Shoppen.
Shoppen.
Roadtrip Dag 12
Het sneeuwt, gut wat sneeuwt ut. Ik kan de overkant van de straat niet zien.
Thats it! I´m outta here!
Op naar Salt Lake City, want zoals we net hebben gezien op The Weather Channel schijnt daar de zon.
Eerst even een tussemstop in Pocatello, ID.
Adios!
Thats it! I´m outta here!
Op naar Salt Lake City, want zoals we net hebben gezien op The Weather Channel schijnt daar de zon.
Eerst even een tussemstop in Pocatello, ID.
Adios!
woensdag 11 juni 2008
Roadtrip Dag 11
Dag 11 stond in het teken van de wonderen der natuur. Mammoth Hot Springs en Norris Geyser Basins zijn bezocht.
Echt of nep: Vanochtend gereden naar de noordingang van het Yellowstone Park, Mammoth Hot Springs. park. Dit zijn eeuwenoude kalkrotsen die in de loop der jaren een heel merkwaardige vorm hebben gekregen. Onder de rotsen stroomt warm water dat kalk uit de ondergrond meeneemt. Als het water bovengronds komt, verdampt het en de kalk wordt afgezet. Zo worden heel bijzondere figuren en terrassen gevormd. Zo bijzonder. Er is een Lower Terrace met houtensteigers waardoor je om het terras heen kunt lopen. Een heel geklouter, veel trappen. Maar zeker wel waard. En de Upper Terrace kun je met de auto bezoeken. De kleuren (wit en terra-achtig oranje) samen met de vorm (zacht en rond van al het water) laat het haast kunstmatig lijken.
Natuur of menselijke hand: Sheepeaters Cliff is zeer bijzonder omdat allemaal (bijna perfecte) vierkante blokken zijn die met precisie op elkaar lijken gestapeld te zijn. Het is een wonder der natuur.... of zij het die indianen die zich verveelden?
Kleurrijk: Norris was onze laatste stop. Norris is een van de meest zure hydrothermale gebieden in Yellowstone. Juist dit type (zuur) zijn zeldzaam in de wereld. De Steamboat Geyser is de hoogste (als actief) geiser ter wereld. Helaas gebeurt dat niet zo heel vaak en niet toen wij er waren. Een ander gebied in Norris is het Porcelain Basin waar je veel verschillende kleuren kunt zien als gevolg van de bacterie groei: elke temperatuur is goed voor een bepaald type bacterie, en meestal resulteert dat in een andere kleur. Naast dat, spelen ook verschillende chemische elementen een rol: geel is vaak zwavel, rood duidt op ijzer en wit op silica. Gaaf. Mooi. Indrukwekkend. Overal om je heen gepruttel, stoom, diepte, kleuren. Top.
Foto´s Dag 11
Echt of nep: Vanochtend gereden naar de noordingang van het Yellowstone Park, Mammoth Hot Springs. park. Dit zijn eeuwenoude kalkrotsen die in de loop der jaren een heel merkwaardige vorm hebben gekregen. Onder de rotsen stroomt warm water dat kalk uit de ondergrond meeneemt. Als het water bovengronds komt, verdampt het en de kalk wordt afgezet. Zo worden heel bijzondere figuren en terrassen gevormd. Zo bijzonder. Er is een Lower Terrace met houtensteigers waardoor je om het terras heen kunt lopen. Een heel geklouter, veel trappen. Maar zeker wel waard. En de Upper Terrace kun je met de auto bezoeken. De kleuren (wit en terra-achtig oranje) samen met de vorm (zacht en rond van al het water) laat het haast kunstmatig lijken.
Natuur of menselijke hand: Sheepeaters Cliff is zeer bijzonder omdat allemaal (bijna perfecte) vierkante blokken zijn die met precisie op elkaar lijken gestapeld te zijn. Het is een wonder der natuur.... of zij het die indianen die zich verveelden?
Kleurrijk: Norris was onze laatste stop. Norris is een van de meest zure hydrothermale gebieden in Yellowstone. Juist dit type (zuur) zijn zeldzaam in de wereld. De Steamboat Geyser is de hoogste (als actief) geiser ter wereld. Helaas gebeurt dat niet zo heel vaak en niet toen wij er waren. Een ander gebied in Norris is het Porcelain Basin waar je veel verschillende kleuren kunt zien als gevolg van de bacterie groei: elke temperatuur is goed voor een bepaald type bacterie, en meestal resulteert dat in een andere kleur. Naast dat, spelen ook verschillende chemische elementen een rol: geel is vaak zwavel, rood duidt op ijzer en wit op silica. Gaaf. Mooi. Indrukwekkend. Overal om je heen gepruttel, stoom, diepte, kleuren. Top.
Foto´s Dag 11
dinsdag 10 juni 2008
Roadtrip Dag 10
De roadtrip van vandaag ging van Cody, dwars door Yellowstone Park naar West Yellowstone. Een dorpje met vooral hotels, restaurant en eettentjes aangrenzend aan de westingang van het park.
Mooi: De route was weer prachtig. Door de bergen, heel afwisselend en fascinerend. We hebben vooral gereden, dus veel foto´s van het park zijn er nog niet. Maar de komende drie dagen gaan we het park verkennen en worden er dus foto´s gemaakt.
WOW: Ja wow met hoofdletters. Daar gingen ze hoor.... een kudde van 10 buffalo´s zo de straat oversteken, vlak voor mijn neus. Wat een grote beesten zijn dat! En later nog zo langs de weg. Machtig mooi.
Nu een hapje eten.
Muziek:
Closing Time en Saturday Night van Tom Waits vinden we alletwee heerlijke roadtrip muziek.
Foto´s Dag 10
Mooi: De route was weer prachtig. Door de bergen, heel afwisselend en fascinerend. We hebben vooral gereden, dus veel foto´s van het park zijn er nog niet. Maar de komende drie dagen gaan we het park verkennen en worden er dus foto´s gemaakt.
WOW: Ja wow met hoofdletters. Daar gingen ze hoor.... een kudde van 10 buffalo´s zo de straat oversteken, vlak voor mijn neus. Wat een grote beesten zijn dat! En later nog zo langs de weg. Machtig mooi.
Nu een hapje eten.
Muziek:
Closing Time en Saturday Night van Tom Waits vinden we alletwee heerlijke roadtrip muziek.
Foto´s Dag 10
Roadtrip Dag 9
Dag 9 hebben we besteed in Cody. Dit stadje heeft een trots: Buffalo Bill.
De bekendste cowboy: Will Cody, oftewel Buffalo Bill heeft Cody tot een toeristenstadje gemaakt. Buffalo Bill heeft zijn bijnaam de danken aan het feit dat hij zoveel buffalo´s heeft gedood om de mensen die voor hem werkten (treinsporen aanleggen) eten te geven. Buffalo Bill was een echte zakenman. Zo werd hij wereldberoemd en stinkend rijk met zijn reizende rodeo. Hij ging de hele wereld over met zijn gezelschap. 600 man had hij in dienst. Cody bleef zijn thuisbasis en hij bouwde een luxeus hotel in Cody, genaamd Irma, vernoemd naar zijn jongste dochter. Buffalo Bill´s naam en foto zijn overal door heel de stad te zien. We hebben zelfs een museum bezocht dat over deze cowboy legende.
HHIIIIHHAAAA: En natuurlijk moet je hier in het wilde westen naar de Rodeo. Cody´s Rodeo Nite Show is de beste van de streek. Ja hoor.... alle cowboys hadden zich verzameld. Op paarden blijven zitten, op stieren blijven zitten, een kalfje lasso-en en zijn poten aan elkaar vastbinden en een hele flauwe clown. Hartstikke leuk. Vooral omdat we boven het gat zaten waar alle cowboys uitkwamen en waar de stieren invluchtten nadat ze een cowboy van hun rug hadden afgegooid. Weer een ervaring rijker.
Foto´s Dag 9
De bekendste cowboy: Will Cody, oftewel Buffalo Bill heeft Cody tot een toeristenstadje gemaakt. Buffalo Bill heeft zijn bijnaam de danken aan het feit dat hij zoveel buffalo´s heeft gedood om de mensen die voor hem werkten (treinsporen aanleggen) eten te geven. Buffalo Bill was een echte zakenman. Zo werd hij wereldberoemd en stinkend rijk met zijn reizende rodeo. Hij ging de hele wereld over met zijn gezelschap. 600 man had hij in dienst. Cody bleef zijn thuisbasis en hij bouwde een luxeus hotel in Cody, genaamd Irma, vernoemd naar zijn jongste dochter. Buffalo Bill´s naam en foto zijn overal door heel de stad te zien. We hebben zelfs een museum bezocht dat over deze cowboy legende.
HHIIIIHHAAAA: En natuurlijk moet je hier in het wilde westen naar de Rodeo. Cody´s Rodeo Nite Show is de beste van de streek. Ja hoor.... alle cowboys hadden zich verzameld. Op paarden blijven zitten, op stieren blijven zitten, een kalfje lasso-en en zijn poten aan elkaar vastbinden en een hele flauwe clown. Hartstikke leuk. Vooral omdat we boven het gat zaten waar alle cowboys uitkwamen en waar de stieren invluchtten nadat ze een cowboy van hun rug hadden afgegooid. Weer een ervaring rijker.
Foto´s Dag 9
Roadtrip Dag 8
Ik ben alweer een week op pad en vandaag rijden we naar Cody. Via Grand Teton National Park, door het zuid-oosten van Yellowstone National Park naar Cody.
Groots: Net ten noorden van Jackson ligt Grand Teton National Park. Het park staat bekend om de pieken van de Rocky Mountains die er te bezichtigen zijn. Nou en inderdaad die pieken zijn er. Allemaal bedekt met sneeuw. Prachtig gezicht. Heel vreemd want je rijdt op een vlakke weg, geen geklim en rechts van de is er een vlakke vlakte en links daar zijn ze dan. Grillig en hoog. Heel mooi. Sommige pieken waren lastig te zien door de laaghangende wolken.
Sneeuwstorm: In Teton Park was het weer nog goed, maar zodra we de grens van het Yellowstone Park overgingen begon het een beetje te sneeuwen. Zo´n paar vlokjes. Maar hoe verder we het park ingingen, hoe hoger we moesten, hoe harder het ging sneeuwen. Tot op een gegeven moment het zo heftig was dat ik de wegbelijning niet meer zag en ik maar moest vertrouwen op lichte bandsporen van mijn voorganger. Bah, maar overleeft en eenmaal dalend, ging het zonnetje schijnen en werd het weer beter.
Moe: Oh wat was ik moe van dat intensieve rijden. Ook al was de sneeuwstorm maar een uur..... Sleepy.
Foto´s Dag 8
Groots: Net ten noorden van Jackson ligt Grand Teton National Park. Het park staat bekend om de pieken van de Rocky Mountains die er te bezichtigen zijn. Nou en inderdaad die pieken zijn er. Allemaal bedekt met sneeuw. Prachtig gezicht. Heel vreemd want je rijdt op een vlakke weg, geen geklim en rechts van de is er een vlakke vlakte en links daar zijn ze dan. Grillig en hoog. Heel mooi. Sommige pieken waren lastig te zien door de laaghangende wolken.
Sneeuwstorm: In Teton Park was het weer nog goed, maar zodra we de grens van het Yellowstone Park overgingen begon het een beetje te sneeuwen. Zo´n paar vlokjes. Maar hoe verder we het park ingingen, hoe hoger we moesten, hoe harder het ging sneeuwen. Tot op een gegeven moment het zo heftig was dat ik de wegbelijning niet meer zag en ik maar moest vertrouwen op lichte bandsporen van mijn voorganger. Bah, maar overleeft en eenmaal dalend, ging het zonnetje schijnen en werd het weer beter.
Moe: Oh wat was ik moe van dat intensieve rijden. Ook al was de sneeuwstorm maar een uur..... Sleepy.
Foto´s Dag 8
Roadtrip Avond 7
Ik vind dat de avond ik Jackson een extra blogje verdient.
Als eerst de gunfight in het centrum van Jackson bezocht. Een hoop parttime cowboys en dames in sexy jurken die dansten, zongen en schoten in een afgezette straat. Natuurlijk een gigantische tourist trap, maar we hebben er smakelijk om gelachen. Het was qua weer een super avond en die mensen deden zo´n hun best.
Knallend: Na dit ´spektakel´ zijn we de Silver Dollar Bar ingedoken. Lekker aan de bar gehangen, borrel, borrel, hapje eten en borrel. Er begon een countyband en we zater eerste rang, helemaal prima. Een hoop cowboyhoeden aan de bar met grote snorren.
Passend: Toen er mensen gingen dansen denk Two Step zat de sfeer er helemaal goed in. Normaal zal je me niet snel in zo´n tent vinden, maar het pastte helemaal bij de dag en bij het stadje Jackson.
Whatever: Toen we nog even naar de Million Dollar Bar wilden bleek deze gesloten te zijn voor een private party. De Million Dollar Bar is de meest beroemde/beruchte bar daar in de buurt. Met zadels als barkrukken. Helaas gesloten, maar nu hebben we tussen de locals gezeten. Wel zo leuk.
Muziek: Inderdaad een hoop gesnik.
Foto´s Dag 7
Als eerst de gunfight in het centrum van Jackson bezocht. Een hoop parttime cowboys en dames in sexy jurken die dansten, zongen en schoten in een afgezette straat. Natuurlijk een gigantische tourist trap, maar we hebben er smakelijk om gelachen. Het was qua weer een super avond en die mensen deden zo´n hun best.
Knallend: Na dit ´spektakel´ zijn we de Silver Dollar Bar ingedoken. Lekker aan de bar gehangen, borrel, borrel, hapje eten en borrel. Er begon een countyband en we zater eerste rang, helemaal prima. Een hoop cowboyhoeden aan de bar met grote snorren.
Passend: Toen er mensen gingen dansen denk Two Step zat de sfeer er helemaal goed in. Normaal zal je me niet snel in zo´n tent vinden, maar het pastte helemaal bij de dag en bij het stadje Jackson.
Whatever: Toen we nog even naar de Million Dollar Bar wilden bleek deze gesloten te zijn voor een private party. De Million Dollar Bar is de meest beroemde/beruchte bar daar in de buurt. Met zadels als barkrukken. Helaas gesloten, maar nu hebben we tussen de locals gezeten. Wel zo leuk.
Muziek: Inderdaad een hoop gesnik.
Foto´s Dag 7
vrijdag 6 juni 2008
Roadtrip Dag 7
Ik ben alweer een week op pad, wat gaat dat enorm snel. Vandaag was weer een bijzondere dag.
Weer: Vanochtend regende het pijpenstelen dus wij een beetje shoppen in Jackson. Soort Country Westen Valkenburg. Met een hoop souvernierswinkeltjes en cowboyhoeden en opgezette beesten. Beer te koop voor $19.500,-. Natuurlijk.
Misleidend: We hadden het plan om een toch met de kabelbaan te doen hier vlakbij de berg op. In de winter is het hier een groot skigebied. De dame bij de receptie van ons hotel zei dat door het slechte weer de Gondola niet zou gaan. Eigenwijze ik, toch even naar dat dorpje rijden en ja hoor... het stopte met regenen en de Gondola ging gewoon.
Spectaculair: De Gondola was geweldig. Wat een hoogte en wat een uitzicht. Vreemd om zo hoog te gaan dat je in de sneeuw staat en er nog sneeuw op takken van de bomen ligt. Het was rond het vriespunt boven en erg winderig. Zeker de moeite waard.
Vanavond: Nu even rust en dan vanavond naar de toeristische gunfight show op het Town Square. En daarna de Million Dollar bar met live country muziek en barkrukken met zadels. HHHIIIIIHHAAAAA!!
Muziek: Ik hoop vanavond een hoop gesnik.
Foto´s Dag 7
Weer: Vanochtend regende het pijpenstelen dus wij een beetje shoppen in Jackson. Soort Country Westen Valkenburg. Met een hoop souvernierswinkeltjes en cowboyhoeden en opgezette beesten. Beer te koop voor $19.500,-. Natuurlijk.
Misleidend: We hadden het plan om een toch met de kabelbaan te doen hier vlakbij de berg op. In de winter is het hier een groot skigebied. De dame bij de receptie van ons hotel zei dat door het slechte weer de Gondola niet zou gaan. Eigenwijze ik, toch even naar dat dorpje rijden en ja hoor... het stopte met regenen en de Gondola ging gewoon.
Spectaculair: De Gondola was geweldig. Wat een hoogte en wat een uitzicht. Vreemd om zo hoog te gaan dat je in de sneeuw staat en er nog sneeuw op takken van de bomen ligt. Het was rond het vriespunt boven en erg winderig. Zeker de moeite waard.
Vanavond: Nu even rust en dan vanavond naar de toeristische gunfight show op het Town Square. En daarna de Million Dollar bar met live country muziek en barkrukken met zadels. HHHIIIIIHHAAAAA!!
Muziek: Ik hoop vanavond een hoop gesnik.
Foto´s Dag 7
Roadtrip Dag 6
Van Salt Lake City naar Jackson. Niet veel miles, maar wel door de bergen. Dus trek er maar een dagje voor uit.
Geweldig: Bear´s Lake, parchtig azuurblauw. Het afwisselende landschap, van ruwe rotsen tot liefelijke weiden.
Muziek:
Favoriet van de dag: John Mayer - Daughters
Hardst meegezongen (beide): Elvis Presley - Jailhouse Rock
Foto´s Dag 6
Geweldig: Bear´s Lake, parchtig azuurblauw. Het afwisselende landschap, van ruwe rotsen tot liefelijke weiden.
Muziek:
Favoriet van de dag: John Mayer - Daughters
Hardst meegezongen (beide): Elvis Presley - Jailhouse Rock
Foto´s Dag 6
woensdag 4 juni 2008
Roadtrip Dag 5
Jeetje zeg, gister liep ik in SLC en dacht ik nog, nou dit is ook niet spannend. Maar eenmaal op Temple Square nam ik alles terug. Die mormonen weten het wel.
Vrolijk: Ik moet de mormonen een ding meegeven en dat is hun blijheid. Wat een opgewekte mensen. Als je Temple Square opkomt staan de gezusters al klaar om je te helpen. Rondleiding? Natuurlijk kom maar mee. Dus paps en ik een privé-rondleiding gehad. Natuurlijk ging het veel over het geloof, maar ook over de gebouwen en hun interieur. Te beginnen bij het oudste gebouw op Temple Square: Assembly Hall. Geen cent te makken in 1820 werd het hele interieur van eikenhout gemaakt en pilaren geverfd om een marmer uiterlijk te geven. Assembly Hall was de eerste mormoonse kerk in SLC. Toen naar het Tabernacle waar een van de grootste orgels van de VS staat en een geweldige akoestiek heeft. Zonder versterking kun je overal en duidelijk de preker horen. Zelfs het scheuren van een papiertje is achterin te horen. Wonderbaarlijk. Laatste stop van de rondleiding was het metershoge Jezusbeeld. Staand in een koepel beschilderd met sterrenhemel/heelal. Maar was waren die gezusters lief en vrolijk. En ze bleven maar roepen ´God loves us so much´en ´Family is so important´. Maar serieus iedereen op dat terrein leek besprayed te zijn met lachgas, zoveel glimlachen heb ik nog nooit meegemaakt. En oh ja, ze gingen nog een liedje voor ons zingen ook!
Opwinding: Ik ben er nog steeds helemaal hyper van. Waar de mormoonse kerk vooral bekend om staat is hun Family History Library. Waar je veel, heel veel informatie vandaag kan halen over je voorouders en hun voorouders etc. We kwamen de bieb binnenlopen, werden meteen geholpen. Sticker opgeplakt met ´First time visitor´ en naar een kamer geloosd om een PowerPoint presentatie te bekijken over de bieb, wat voor info je allemaal kunt vinden en waar je moet zoeken. Paps en ik hadden het doel gesteld om de huwelijksregistratie van opa en oma Hakkert (paps vader en moeder) te vinden. We werden naar etage -1 gebracht en daar werden we aan een meneer voorgesteld die ons ging helpen. Die meneer en ik een microfilm opgeduikeld met alle huwelijke in Rotterdam tussen 1932 en 1942. En toen is pap nog met een Nederlandssprekende vrouw aan de slag gegaan achter de computer om andere info op te sprokkelen. Ik achter zo´n microfilm apparaat. Zoeken, zoeken….. nog meer zoeken en toen ik bijna de moed had opgegeven… JA!! Hakkert Willem D en Delwell 26 Sep 1938!!! Gevonden. In Salt Lake City! In het midden van de USA! Staat daar mijn naam! Mijn opa en oma! Op microfilm! Ik vond het magisch en een wonder dat we dat daar hebben gevonden.
Pauze: Nu houden we even pauze om vanavond nog lekker uit eten te gaan. Wat een indrukken.
Muziek:
Koormuziek (op bandje) in Tabernacle.
Zingende zusters op missie
Foto´s Dag 5
Vrolijk: Ik moet de mormonen een ding meegeven en dat is hun blijheid. Wat een opgewekte mensen. Als je Temple Square opkomt staan de gezusters al klaar om je te helpen. Rondleiding? Natuurlijk kom maar mee. Dus paps en ik een privé-rondleiding gehad. Natuurlijk ging het veel over het geloof, maar ook over de gebouwen en hun interieur. Te beginnen bij het oudste gebouw op Temple Square: Assembly Hall. Geen cent te makken in 1820 werd het hele interieur van eikenhout gemaakt en pilaren geverfd om een marmer uiterlijk te geven. Assembly Hall was de eerste mormoonse kerk in SLC. Toen naar het Tabernacle waar een van de grootste orgels van de VS staat en een geweldige akoestiek heeft. Zonder versterking kun je overal en duidelijk de preker horen. Zelfs het scheuren van een papiertje is achterin te horen. Wonderbaarlijk. Laatste stop van de rondleiding was het metershoge Jezusbeeld. Staand in een koepel beschilderd met sterrenhemel/heelal. Maar was waren die gezusters lief en vrolijk. En ze bleven maar roepen ´God loves us so much´en ´Family is so important´. Maar serieus iedereen op dat terrein leek besprayed te zijn met lachgas, zoveel glimlachen heb ik nog nooit meegemaakt. En oh ja, ze gingen nog een liedje voor ons zingen ook!
Opwinding: Ik ben er nog steeds helemaal hyper van. Waar de mormoonse kerk vooral bekend om staat is hun Family History Library. Waar je veel, heel veel informatie vandaag kan halen over je voorouders en hun voorouders etc. We kwamen de bieb binnenlopen, werden meteen geholpen. Sticker opgeplakt met ´First time visitor´ en naar een kamer geloosd om een PowerPoint presentatie te bekijken over de bieb, wat voor info je allemaal kunt vinden en waar je moet zoeken. Paps en ik hadden het doel gesteld om de huwelijksregistratie van opa en oma Hakkert (paps vader en moeder) te vinden. We werden naar etage -1 gebracht en daar werden we aan een meneer voorgesteld die ons ging helpen. Die meneer en ik een microfilm opgeduikeld met alle huwelijke in Rotterdam tussen 1932 en 1942. En toen is pap nog met een Nederlandssprekende vrouw aan de slag gegaan achter de computer om andere info op te sprokkelen. Ik achter zo´n microfilm apparaat. Zoeken, zoeken….. nog meer zoeken en toen ik bijna de moed had opgegeven… JA!! Hakkert Willem D en Delwell 26 Sep 1938!!! Gevonden. In Salt Lake City! In het midden van de USA! Staat daar mijn naam! Mijn opa en oma! Op microfilm! Ik vond het magisch en een wonder dat we dat daar hebben gevonden.
Pauze: Nu houden we even pauze om vanavond nog lekker uit eten te gaan. Wat een indrukken.
Muziek:
Koormuziek (op bandje) in Tabernacle.
Zingende zusters op missie
Foto´s Dag 5
Roadtrip Dag 4
Dag vier ging van Cheyenne naar Salt Lake City. SLC is de hoofdstad en grootste stad van de staat Utah.
Fijn: Het landschap werd steeds interessanter. Waar het is Cheyenne vooral kaal is en vrij vlak, ligt SLC prachtig omringd door bergen. Dus de weg erna toen ging steeds langzamer, maar wel mooi.
Vervelend: Pap had ruim drie uur vertraging, dus die moest een beetje rondhangen op het vliegveld en ik moest ook wachten.
Keerzijde: Dat wachten heb ik in een prima bar gedaan. De serveerster kwam verschillende keren bij me zitten om gezellig een praatje te maken. Zo heb ik geleerd over Utah dat controle op alcohol extreem is. Zo mag er in een bar niet meer dan zoveel cc alocohol in een glas zitten. Dus als je een dubbele wiskey met cola besteld krijg je zoveel cc in het glas met de cola en dan een shot glasje er apart naast. Het bier van de tasp mag niet meer dan 3% alcohol bevatten, De zwaardere bieren worden dus alleen in flesjes verkocht. Als een serveerster iemand aangeschoten ziet worden mag ze deze persoon geen drank meer schenken. Deze strenge regels waren nog strenger en vooral aan de mormonen te danken, aldus serveerster. De regels worden wel wat losser, dit komt voornamelijk omdat de verhouding Mormoon en niet-Mormoon steeds meer gelijk wordt. Waar een aantal jaren geleden SLC nog 70%-80% mormoon was, is het nu ongeveer 50%.
Leuk: ´s Avonds laat paps opgehaald van vliegveld. En naar bed.
Muziek:
Favoriet van de dag: Love Jone´s - Ohio River (ja weer ja)
Hardst meegezongen: Kelly Osborn - Shut Up
Best getimed: De nieuwe cd van Duffy (saai en dat was de weg daar ook)
Foto´s Dag 4
Fijn: Het landschap werd steeds interessanter. Waar het is Cheyenne vooral kaal is en vrij vlak, ligt SLC prachtig omringd door bergen. Dus de weg erna toen ging steeds langzamer, maar wel mooi.
Vervelend: Pap had ruim drie uur vertraging, dus die moest een beetje rondhangen op het vliegveld en ik moest ook wachten.
Keerzijde: Dat wachten heb ik in een prima bar gedaan. De serveerster kwam verschillende keren bij me zitten om gezellig een praatje te maken. Zo heb ik geleerd over Utah dat controle op alcohol extreem is. Zo mag er in een bar niet meer dan zoveel cc alocohol in een glas zitten. Dus als je een dubbele wiskey met cola besteld krijg je zoveel cc in het glas met de cola en dan een shot glasje er apart naast. Het bier van de tasp mag niet meer dan 3% alcohol bevatten, De zwaardere bieren worden dus alleen in flesjes verkocht. Als een serveerster iemand aangeschoten ziet worden mag ze deze persoon geen drank meer schenken. Deze strenge regels waren nog strenger en vooral aan de mormonen te danken, aldus serveerster. De regels worden wel wat losser, dit komt voornamelijk omdat de verhouding Mormoon en niet-Mormoon steeds meer gelijk wordt. Waar een aantal jaren geleden SLC nog 70%-80% mormoon was, is het nu ongeveer 50%.
Leuk: ´s Avonds laat paps opgehaald van vliegveld. En naar bed.
Muziek:
Favoriet van de dag: Love Jone´s - Ohio River (ja weer ja)
Hardst meegezongen: Kelly Osborn - Shut Up
Best getimed: De nieuwe cd van Duffy (saai en dat was de weg daar ook)
Foto´s Dag 4
dinsdag 3 juni 2008
Roadtrip Dag 3
Weet je wat vermoeiend is? In de bergen rijden! Dus ik ben moe en hou het kort.
Emotioneel: Rocky Mountain National Park is zo verschrikkelijk mooi, ik werd er gewoon emotioneel van. Na een kudde elanden, ´wilde´ koeien en herten dacht ik het hoogtepunt wel gehad te hebben. Maar de uitzichten waren adembenemend mooi. Mijn autootje heeft het goed gehouden, vond het feit dat we steeds hoger gingen geen probleem. De ijlere lucht was voor ons beide geen pretje, maar de vergezichten maakten een hoop goed.
Waarschuwing: Mocht je hoogtevrees hebben, ga dan niet. Ik heb nog nooit last gehad van hoogtevrees maar toen ik op een gegeven moment in het ravijn keek vanuit de auto moest ik toch even slikken. Ogen op de weg houden.
Irritant: Die Fuzzy Dice hangen in de weg bij zo´n haarspeldbocht ;)
Over het algemeen: Moe, maar voldaan.
Muziek:
Favoriet van de dag: Corinne Baley Ray - Venus as a Biy
Hardst meegezongen: Bareaked Ladies - Million Dollars
Best getimed: John Denver - Rocky Mountain High
Foto´s Dag 3
Emotioneel: Rocky Mountain National Park is zo verschrikkelijk mooi, ik werd er gewoon emotioneel van. Na een kudde elanden, ´wilde´ koeien en herten dacht ik het hoogtepunt wel gehad te hebben. Maar de uitzichten waren adembenemend mooi. Mijn autootje heeft het goed gehouden, vond het feit dat we steeds hoger gingen geen probleem. De ijlere lucht was voor ons beide geen pretje, maar de vergezichten maakten een hoop goed.
Waarschuwing: Mocht je hoogtevrees hebben, ga dan niet. Ik heb nog nooit last gehad van hoogtevrees maar toen ik op een gegeven moment in het ravijn keek vanuit de auto moest ik toch even slikken. Ogen op de weg houden.
Irritant: Die Fuzzy Dice hangen in de weg bij zo´n haarspeldbocht ;)
Over het algemeen: Moe, maar voldaan.
Muziek:
Favoriet van de dag: Corinne Baley Ray - Venus as a Biy
Hardst meegezongen: Bareaked Ladies - Million Dollars
Best getimed: John Denver - Rocky Mountain High
Foto´s Dag 3
maandag 2 juni 2008
Roadtrip Dag 2
Dag twee van de roadtrip zit erop, clueless is op de televisie en ik nu heb ik even tijd om te bloggen. Het is inmiddels kwart voor 12 Chicagotijd en hier, Fort Collins, Colorado (een uur rijden ten noorden van Denver) dus kwart voor 11. Het was wederom weer een goede dag met veel zon en een perfecte avond.
Herhaling: Roadkill wordt steeds ´interessanter´ vandaag lag er een compleet hert over de weg uitgesmeerd. Eet u smakelijk.
Afvinken: Ik kan weer twee staten van mijn lijstje afstrepen: Wyoming en Colorado.
Trend: Zo´n pickup truck/ camper is blijkbaar gemeengoed. Wat zijn Amerikanen toch handig. Vandaag kwam er een voorbij scheuren waarin je zowaar rechtop in kon staan. Na een grote sprong te hebben gemaakt, want de ´deur´ zit op minimaal een meter hoog.
Verandering: Eindelijk zag ik vandaag het landschap veranderen. Vlak voor de staatsovergang van Nebraska naar Wyoming zag ik iets rotsachtig tevoorschijn komen en was ik eindelijk verlost van de graanvelden. Veel koeien te vinden in het westelijke deel van Nebraska, samengaand met onaangename stank. En ja hoor daar zijn ze dan, rechts van Fort Collins, daar liggen ze dan: de bergen!
Geluk: Tot nu toe heb ik onwijze mazzel met het weer, zon, zon, zon en nog eens zon!
Goed einde: Ik kwam vanmiddag om ongeveer 4 uur aan bij mijn motel, dus even onder de douche en het centrum in. Cafe Vino had een geweldig terras. Heerlijke zeer droge witte wijn voor weinig! Toen aan de bar gaan zitten om wat te eten en naast mij zaten de sommelier van Cafe Vino en een vriend van de wineguy. Toen ik vertelde dat ik naar Napa valley ging gaf hij zijn visitekaartje met een naam van een winery in Napa en de naam van de eigenaar: ´Tell him you know me and they will take good care of you!´Oke dan. Nice. Vervolgens trok hij de duurste Pinot Noir open om te proeven. Heerlijk. Het was zijn laatste dag daar als sommelier, dus dat moest gevierd worden. Na nog een paar proeverijtjes en een heleboel tips (daar moet je heen, dat moet je doen, daar moet je eten, etc) zijn we naar een Hookahbar (waterpijp) gegaan. Een heel klein pijpenlaatje waar je kan roken en theedrinken, c´est ca. Daar nog een uurtje gezeten en toen afgepeigerd teruggereden. Zwoele zomeravond, goede wijn, leuke en interessante mensen: vakantie!
Muziek:
Favoriete song van de dag: Tom Waits - Ol´55
Ontroerd door: Wim Sonneveld - Het Dorp
Beetje heimwee: Ramses - Stil in Amsterdam
Hardst meegezongen: The Pipettes - Pull Shapes en Thicke - Brand New Jones
Ohja moment: Tim Deluxe feat Sam Obernik - It Just Won´t Do
Foto´s Dag 2
Herhaling: Roadkill wordt steeds ´interessanter´ vandaag lag er een compleet hert over de weg uitgesmeerd. Eet u smakelijk.
Afvinken: Ik kan weer twee staten van mijn lijstje afstrepen: Wyoming en Colorado.
Trend: Zo´n pickup truck/ camper is blijkbaar gemeengoed. Wat zijn Amerikanen toch handig. Vandaag kwam er een voorbij scheuren waarin je zowaar rechtop in kon staan. Na een grote sprong te hebben gemaakt, want de ´deur´ zit op minimaal een meter hoog.
Verandering: Eindelijk zag ik vandaag het landschap veranderen. Vlak voor de staatsovergang van Nebraska naar Wyoming zag ik iets rotsachtig tevoorschijn komen en was ik eindelijk verlost van de graanvelden. Veel koeien te vinden in het westelijke deel van Nebraska, samengaand met onaangename stank. En ja hoor daar zijn ze dan, rechts van Fort Collins, daar liggen ze dan: de bergen!
Geluk: Tot nu toe heb ik onwijze mazzel met het weer, zon, zon, zon en nog eens zon!
Goed einde: Ik kwam vanmiddag om ongeveer 4 uur aan bij mijn motel, dus even onder de douche en het centrum in. Cafe Vino had een geweldig terras. Heerlijke zeer droge witte wijn voor weinig! Toen aan de bar gaan zitten om wat te eten en naast mij zaten de sommelier van Cafe Vino en een vriend van de wineguy. Toen ik vertelde dat ik naar Napa valley ging gaf hij zijn visitekaartje met een naam van een winery in Napa en de naam van de eigenaar: ´Tell him you know me and they will take good care of you!´Oke dan. Nice. Vervolgens trok hij de duurste Pinot Noir open om te proeven. Heerlijk. Het was zijn laatste dag daar als sommelier, dus dat moest gevierd worden. Na nog een paar proeverijtjes en een heleboel tips (daar moet je heen, dat moet je doen, daar moet je eten, etc) zijn we naar een Hookahbar (waterpijp) gegaan. Een heel klein pijpenlaatje waar je kan roken en theedrinken, c´est ca. Daar nog een uurtje gezeten en toen afgepeigerd teruggereden. Zwoele zomeravond, goede wijn, leuke en interessante mensen: vakantie!
Muziek:
Favoriete song van de dag: Tom Waits - Ol´55
Ontroerd door: Wim Sonneveld - Het Dorp
Beetje heimwee: Ramses - Stil in Amsterdam
Hardst meegezongen: The Pipettes - Pull Shapes en Thicke - Brand New Jones
Ohja moment: Tim Deluxe feat Sam Obernik - It Just Won´t Do
Foto´s Dag 2
zondag 1 juni 2008
Roadtrip Dag 1
Het grote avontuur is begonnen. Om 8 uur vanochtend reed ik al op de snel weg op naar Lincoln Nebraska. Nou daar zit ik inmiddels. Even een lijstje.
Beste ervaring:
Het ultime roadtrip gevoel. Blik op oneindig, vrijheid en de beste muziekcollectie bij me waardoor ik me geen moment heb verveeld.
Opmerkelijk:
Ik ben van de staat Illinois door Iowa naar Nebraska gegaan. Elke staat heeft zijn eigen verkeersregels en maximale snelheid (miles/hour!). Illinois 55-60. Iowa 60-70. Nebraska 65-75. Als ik nou nog verder west ga, mag ik dan nóg harder? Ik weet niet of mijn autootje dat gaat halen.
Verbazend:
Het wordt langzamerhand vakantie tijd en de camper is hier gemeengoed. Nu zag ik vandaag een pickup truck, ook veel voorkomend, maar deze was omgebouwd tot een camper. Het deed me denken aan zo´n driehoek tentje waar je in moet schuiven, zo klein. Dit was een soort zelfgebouwde kleine trailer verzonken in de achterbak van de pickup.
Minder bijzonder:
De omgeving. Het begon met nog niet groeiende vlak graanlandschap en na Des Moines in Iowa (iets over de helft van mijn trip vandaag) werd het iets (!!) glooiend. en ja, dat was het eigenlijk. Maar er waren niet veel mensen op de weg en het feit dat het zaterdag is helpt daar zeker bij.
Muziek:
Favoriet van de dag: Love Jones - Ohio River
Grootste verrassing: The Village People - Go West
Meest toepasselijk: Joni Mitchel - The Dry Cleaner from Des Moines (song startte net toen ik langs het eerste bord reed waar Des Moines opstond, nog 174 miles)
Foto´s Roadtrip Dag 1
Beste ervaring:
Het ultime roadtrip gevoel. Blik op oneindig, vrijheid en de beste muziekcollectie bij me waardoor ik me geen moment heb verveeld.
Opmerkelijk:
Ik ben van de staat Illinois door Iowa naar Nebraska gegaan. Elke staat heeft zijn eigen verkeersregels en maximale snelheid (miles/hour!). Illinois 55-60. Iowa 60-70. Nebraska 65-75. Als ik nou nog verder west ga, mag ik dan nóg harder? Ik weet niet of mijn autootje dat gaat halen.
Verbazend:
Het wordt langzamerhand vakantie tijd en de camper is hier gemeengoed. Nu zag ik vandaag een pickup truck, ook veel voorkomend, maar deze was omgebouwd tot een camper. Het deed me denken aan zo´n driehoek tentje waar je in moet schuiven, zo klein. Dit was een soort zelfgebouwde kleine trailer verzonken in de achterbak van de pickup.
Minder bijzonder:
De omgeving. Het begon met nog niet groeiende vlak graanlandschap en na Des Moines in Iowa (iets over de helft van mijn trip vandaag) werd het iets (!!) glooiend. en ja, dat was het eigenlijk. Maar er waren niet veel mensen op de weg en het feit dat het zaterdag is helpt daar zeker bij.
Muziek:
Favoriet van de dag: Love Jones - Ohio River
Grootste verrassing: The Village People - Go West
Meest toepasselijk: Joni Mitchel - The Dry Cleaner from Des Moines (song startte net toen ik langs het eerste bord reed waar Des Moines opstond, nog 174 miles)
Foto´s Roadtrip Dag 1
Wedding Crashers
Ik neem aan dat de meeste mensen de film ´The Wedding Crashers´ wel gezien heeft. Zo niet: het gaat over twee jonge mannen die zichzelf een levenstijl hebben opgelegd door professioneel wedding crasher te worden. Wat zoveel betekend als naar de bruiloft te gaan van complete vreemden en maximaal te profiteren van het feest. Gratis te drinken, te feesten en vrouwen te ontmoeten. Hilarische film vind ik het. Ga het zien mocht je deze komedie gemist hebben.
M2 (mijn Amerikaanse vriendinnetje met vrij Europese opvattingen) en ik zijn fan geworden van de band genaamd ´Smooth as Silk´ deze dubieuze naam representeert aardig hun muziekstijl en uiterlijk. 5 donkere heren met extravagante pakken, hoeden doen funky en motown covers. Ze zijn ´smooth´, ze zijn ´slick´ en we vinden ze geweldig. Afgelopen vrijdag raakten we aan de praat met de zanger ´Dale Avant´ en vroegen we hem waar ze de volgende dag zouden optreden. Ze hadden een optreden op een bruiloft…… maar we mochten wel komen als we wilden. Bel maar even als je er bent, kom ik jullie ophalen aan de bar en overhandigde vervolgens zijn kaartje.
M2 en ik keken elkaar aan met ´excitement´ in de ogen en besloten meteen: we gaan ervoor. Dus zaterdag gingen we opgetut naar ´Walter Paytons Roundhouse´ waar de bruiloft plaatsvond. (Even een side step, de Roundhouse was ons wel bekend na een zondagochtend kateren aldaar met het Bloody Mary Buffet. Don´t ask.) We liepen de zaal binnen en zagen Dale en de band al zitten, aan hun eigen tafel Nr. 11. We werden hartelijk welkom geheten, kregen stoelen aan de tafel en wachten vol spanning af.
De taart werd aangesneden en vervolgens voerden de bruid en bruidegom elkaar taart. De eerste dans werd gedaan met bruid en vader. De bruid en bruidegom deden hun eerste dans. En dit alles terwijl de band hun soulnummertjes aan het spelen waren. En toen kon het feest echt gaan beginnen. M2 en ik op de dansvloer en gratis drankjes van de open bar. Toen de bruid en een aantal vriendinnen stonden te smoezen en wel heel oplettend naar ons aan het kijken waren riep M2:´Low profile! let´s sit down for a little while´. We werden er niet uitgegooid. Later hebben we ons weer op de dansvloer gewaagd. een wanneer een van de gasten ons vroeg of we er waren voor de bruid of bruidegom, antwoorden we dat we hier waren via Chris. Een naam die we hadden opgevangen en de getuige was van Tom (de bruidegom). Holly was de bruid en de enige reden dat we hun namen kenden was door de kaartjes die op elke tafel te vinden waren: `Thanks for being at our Wedding, Tom and Holly´. Nou graag gedaan hoor… we hebben het enorm naar ons zin gehad.
Toen het feest was afgelopen en M2 en ik onze avonturen van de avond aan het doorspreken waren hebben we Dale een SMS gestuurd: ´You guys rock. Crashing is cool. Thanx, the girls.´ De volgende ochtend kreeg ik een bericht binnen: ´You are so sexy you can crash anything I do. Hell you can crash me´.
En dat terwijl we de hele avond met Dale´s vrouw aan tafel hebben gezeten en hebben zitten kletsen. Foei Dale: Smooth as Silk! Maar iets zegt me dat we via de band nog wel meer weddings kunnen crashen……
M2 (mijn Amerikaanse vriendinnetje met vrij Europese opvattingen) en ik zijn fan geworden van de band genaamd ´Smooth as Silk´ deze dubieuze naam representeert aardig hun muziekstijl en uiterlijk. 5 donkere heren met extravagante pakken, hoeden doen funky en motown covers. Ze zijn ´smooth´, ze zijn ´slick´ en we vinden ze geweldig. Afgelopen vrijdag raakten we aan de praat met de zanger ´Dale Avant´ en vroegen we hem waar ze de volgende dag zouden optreden. Ze hadden een optreden op een bruiloft…… maar we mochten wel komen als we wilden. Bel maar even als je er bent, kom ik jullie ophalen aan de bar en overhandigde vervolgens zijn kaartje.
M2 en ik keken elkaar aan met ´excitement´ in de ogen en besloten meteen: we gaan ervoor. Dus zaterdag gingen we opgetut naar ´Walter Paytons Roundhouse´ waar de bruiloft plaatsvond. (Even een side step, de Roundhouse was ons wel bekend na een zondagochtend kateren aldaar met het Bloody Mary Buffet. Don´t ask.) We liepen de zaal binnen en zagen Dale en de band al zitten, aan hun eigen tafel Nr. 11. We werden hartelijk welkom geheten, kregen stoelen aan de tafel en wachten vol spanning af.
De taart werd aangesneden en vervolgens voerden de bruid en bruidegom elkaar taart. De eerste dans werd gedaan met bruid en vader. De bruid en bruidegom deden hun eerste dans. En dit alles terwijl de band hun soulnummertjes aan het spelen waren. En toen kon het feest echt gaan beginnen. M2 en ik op de dansvloer en gratis drankjes van de open bar. Toen de bruid en een aantal vriendinnen stonden te smoezen en wel heel oplettend naar ons aan het kijken waren riep M2:´Low profile! let´s sit down for a little while´. We werden er niet uitgegooid. Later hebben we ons weer op de dansvloer gewaagd. een wanneer een van de gasten ons vroeg of we er waren voor de bruid of bruidegom, antwoorden we dat we hier waren via Chris. Een naam die we hadden opgevangen en de getuige was van Tom (de bruidegom). Holly was de bruid en de enige reden dat we hun namen kenden was door de kaartjes die op elke tafel te vinden waren: `Thanks for being at our Wedding, Tom and Holly´. Nou graag gedaan hoor… we hebben het enorm naar ons zin gehad.
Toen het feest was afgelopen en M2 en ik onze avonturen van de avond aan het doorspreken waren hebben we Dale een SMS gestuurd: ´You guys rock. Crashing is cool. Thanx, the girls.´ De volgende ochtend kreeg ik een bericht binnen: ´You are so sexy you can crash anything I do. Hell you can crash me´.
En dat terwijl we de hele avond met Dale´s vrouw aan tafel hebben gezeten en hebben zitten kletsen. Foei Dale: Smooth as Silk! Maar iets zegt me dat we via de band nog wel meer weddings kunnen crashen……
dinsdag 13 mei 2008
Etnisch Geld
Mijn stapavonturen worden beter en beter. In het begin waren vriendin M2 en ik nog voornamelijk in de suburbs te vinden, maar nu verkennen we Chicago. Chicago zal ik niet per se mooi noemen, misschien indrukwekkend. Maar als je 's avonds aan komt rijden en de skyline van Chicago ligt daar met al die lichtjes.... ja dat is even een oh- en ahmoment. Wat een pracht. M2 en ik hebben een nieuwe missie, ja een echte stapmissie!
Chicago heeft allerlei etnische buurten: Little Italy, China Town, Ukranian Village, Greek Town, etc. Dus we gaan vanaf nu voor de etnische feesten en evenementen. Drie weken geleden zijn we na een waardeloos concert in Greek Town beland. Gratis Valet Parking, dus dat begon goed. M2 wist leuk restautantje met goede bar, dus wij naar Athena (dat tussen Byzantium en Acropolis ligt). George was onze barman en zette ons zijn signiture drink voor: Raspberry Mojito's. Nou die George kon er wat van met zijn zelfgemaakte frambozen siroop!! We vroegen de eigenaar (naast ons aan de bar) tot hoe laat ze open waren en zijn antwoord verbaasde ons allermeest: tot drie uur 's nachts. Wat bleek, we waren er op Orthodocs Pasen. Heel Greek Town zit in de kerk van 12 tot 1 's nachts en gaat dan pasen vieren. Om kwart over een zat Restaurant Athena dan ook helemaal afgeladen. Denk 300 man, grote families die allemaal aan het eten en drinken waren!!!
Iets voor drieen liep het restaurant leeg, maar wat een belevenis zeg. Iedereen was zo netjes gekleed (al die Griekse mannen in pak) en in opperste feeststemming en M2 en ik de enige niet-Grieken. Fantastisch. Toen om 3 uur de tent dicht ging werden we uitgenodigd om nog even door te feesten bij de buren: live muziek en iedereen dansen. Allerlei ceremonies werden er uitgevoerd: mannen op het podium die een soort langzame dans deden, om de beurt met ouzo en nepbloemen bijvoorbeeld. Maar... en hier komt het: er werd letterlijk met geld gegooid. Single dollarbiljetten vlogen door de lucht. Eerst dachten we dat het hartstikke nep was, maar nee hoor echte dollars. Dus aan het eind van de avond lagen er honderden biljetten op de grond en niemand die het aanraakte!!! Fooi voor de band en het personeel. Moet je in Nederland eens proberen dacht ik meteen. Shockerend.
De volgende dag werden alle belevenissen opgerakeld en herhaald tot er niets meer te herhalen viel. Maar dat gegooi met geld is iets wat je een keer in je leven meemaakt, of misschien als je nog eens Pasen met de Grieken gaat vieren. Tenminste dat dacht ik.
Want..... afgelopen vrijdag heb ik M2 meegenomen naar een Hookah Bar (hookah = waterpijp). Ik had een Arabiasch Cafe geselecteerd op Yelp.com (equivalent van Iens.nl) met de recensies: authentiek, arabieren, buidanseres, live muziek, verschillende smaken tabak). Nu moet ik even vertellen dat er in de staat Illinois een wet bestaat dat horecagelegenheden niet EN tabak mogen verkopen EN alcohol. Dus op de website van dit Arabische cafe stond dat je je eigen drank mee mag nemen. Zo gezegd, zo gedaan. Onze fles Freixenet werd ontkurkt en de champagneglazen (die hadden ze blijkbaar wel) klaar gezet. Nou het feest kon beginnen. Het begon een beetje sloom, maar de Cava en waterpijp deed ons goed smaken (niet perse de beste combi maar goed). Om een uurtje of 11 begon de live muziek, allemaal uptempo arabisch. Fantastisch, de buikdanseres (mooie vrouw met ongelofelijke moves) maakte het plaatje af en de sfeer zat er goed in. het werd drukker en drukker.
De tent zat afgeladen met Arabische, Marrokaanse en Russische (?) mannen, een aantal vrouwen van hetzelfde kaliber en wij, weer volkomen buiten de boot. De zanger verleidde iedereen om op de dansvloer te komen en M2 en ik deden onze geimproviseerde buikdansmoves. Toen we net weer op ons plekje zaten kwam er een groep mannen binnen, wij vermoeden een gang of iets maffia-erig en na een half uurtje begon de 'leider' met geld te gooien, hoog in de lucht. En het hield maar niet op. Niks pasen, een normale vrijdagavond stappen! Er werd geknikt naar de eigenaar en weer kwam er een stapel single dollarbiljetten aan, eastiekje eraf, en ik zat dit te aanschouwen, met open mond. De 'leider' keek me aan en gaf me de dollars: 'Go, have fun, throw it over the belly dancer on stage!' Na een kleine twijfel pakte ik het pak geld aan en daar ging ik. Hahahaha. Nou ja!
De rest van de avond was een groot feest: geld op de vloer, iedereen aan het dansen (ook op de syrtaki manier met handen vast in een lijn verplaatsend door de tent), roken, drinken, lachen, foto's en video's maken (ja die komen eraan). WEER memorabel.
Chicago heeft allerlei etnische buurten: Little Italy, China Town, Ukranian Village, Greek Town, etc. Dus we gaan vanaf nu voor de etnische feesten en evenementen. Drie weken geleden zijn we na een waardeloos concert in Greek Town beland. Gratis Valet Parking, dus dat begon goed. M2 wist leuk restautantje met goede bar, dus wij naar Athena (dat tussen Byzantium en Acropolis ligt). George was onze barman en zette ons zijn signiture drink voor: Raspberry Mojito's. Nou die George kon er wat van met zijn zelfgemaakte frambozen siroop!! We vroegen de eigenaar (naast ons aan de bar) tot hoe laat ze open waren en zijn antwoord verbaasde ons allermeest: tot drie uur 's nachts. Wat bleek, we waren er op Orthodocs Pasen. Heel Greek Town zit in de kerk van 12 tot 1 's nachts en gaat dan pasen vieren. Om kwart over een zat Restaurant Athena dan ook helemaal afgeladen. Denk 300 man, grote families die allemaal aan het eten en drinken waren!!!
Iets voor drieen liep het restaurant leeg, maar wat een belevenis zeg. Iedereen was zo netjes gekleed (al die Griekse mannen in pak) en in opperste feeststemming en M2 en ik de enige niet-Grieken. Fantastisch. Toen om 3 uur de tent dicht ging werden we uitgenodigd om nog even door te feesten bij de buren: live muziek en iedereen dansen. Allerlei ceremonies werden er uitgevoerd: mannen op het podium die een soort langzame dans deden, om de beurt met ouzo en nepbloemen bijvoorbeeld. Maar... en hier komt het: er werd letterlijk met geld gegooid. Single dollarbiljetten vlogen door de lucht. Eerst dachten we dat het hartstikke nep was, maar nee hoor echte dollars. Dus aan het eind van de avond lagen er honderden biljetten op de grond en niemand die het aanraakte!!! Fooi voor de band en het personeel. Moet je in Nederland eens proberen dacht ik meteen. Shockerend.
De volgende dag werden alle belevenissen opgerakeld en herhaald tot er niets meer te herhalen viel. Maar dat gegooi met geld is iets wat je een keer in je leven meemaakt, of misschien als je nog eens Pasen met de Grieken gaat vieren. Tenminste dat dacht ik.
Want..... afgelopen vrijdag heb ik M2 meegenomen naar een Hookah Bar (hookah = waterpijp). Ik had een Arabiasch Cafe geselecteerd op Yelp.com (equivalent van Iens.nl) met de recensies: authentiek, arabieren, buidanseres, live muziek, verschillende smaken tabak). Nu moet ik even vertellen dat er in de staat Illinois een wet bestaat dat horecagelegenheden niet EN tabak mogen verkopen EN alcohol. Dus op de website van dit Arabische cafe stond dat je je eigen drank mee mag nemen. Zo gezegd, zo gedaan. Onze fles Freixenet werd ontkurkt en de champagneglazen (die hadden ze blijkbaar wel) klaar gezet. Nou het feest kon beginnen. Het begon een beetje sloom, maar de Cava en waterpijp deed ons goed smaken (niet perse de beste combi maar goed). Om een uurtje of 11 begon de live muziek, allemaal uptempo arabisch. Fantastisch, de buikdanseres (mooie vrouw met ongelofelijke moves) maakte het plaatje af en de sfeer zat er goed in. het werd drukker en drukker.
De tent zat afgeladen met Arabische, Marrokaanse en Russische (?) mannen, een aantal vrouwen van hetzelfde kaliber en wij, weer volkomen buiten de boot. De zanger verleidde iedereen om op de dansvloer te komen en M2 en ik deden onze geimproviseerde buikdansmoves. Toen we net weer op ons plekje zaten kwam er een groep mannen binnen, wij vermoeden een gang of iets maffia-erig en na een half uurtje begon de 'leider' met geld te gooien, hoog in de lucht. En het hield maar niet op. Niks pasen, een normale vrijdagavond stappen! Er werd geknikt naar de eigenaar en weer kwam er een stapel single dollarbiljetten aan, eastiekje eraf, en ik zat dit te aanschouwen, met open mond. De 'leider' keek me aan en gaf me de dollars: 'Go, have fun, throw it over the belly dancer on stage!' Na een kleine twijfel pakte ik het pak geld aan en daar ging ik. Hahahaha. Nou ja!
De rest van de avond was een groot feest: geld op de vloer, iedereen aan het dansen (ook op de syrtaki manier met handen vast in een lijn verplaatsend door de tent), roken, drinken, lachen, foto's en video's maken (ja die komen eraan). WEER memorabel.
zondag 17 februari 2008
Shocking Mid West
Amerikanen zijn trots op hun land, het machtigste land ter wereld. In de afgelopen weken waren er twee gebeurtenissen die dit statement ernstig onderuit hebben gehaald. De ´Farm and Fleet´ en de ´Cadillac Club´.
Mocht je het Amerikaanse plattelandsleven willen leren kennen dan is een bezoek aan de ´Farm and Fleet´ een aanrader. Een andere reden, behalve dan een lachkick, kan ik niet bedenken. De ´Farm and Fleet´ is de V&D van de farmers en hunters. Hier kun je alles kopen wat je nodig denkt te hebben voor het plattelandsleven.
Autobanden, verf, schoonmaakspul, gereedschap, en alles wat je bij een Gamma+ kunt krijgen. Dat is de ene helft van de winkel, de eerste helft. Dus als je binnen komt is het niet erg bijzonder. Maar dan........ dan komen we bij de jaag en boerderij-afdeling. Ik maak gewoon maar een lijstje. Ik viel in de ene verbazing in de ander. Gelukkig hadden we een gids. Mijn collega en nieuwe vriendin die we inmiddels Marietje noemen, zij is opgegroeid in de suburbs en haar familie zijn echte boeren:
- Deer Urine: jagers smeren zich in met dit spul om de rendieren niet af te schrikken.
- Kalkoen ´Fluitjes´: een vogelfluitje, maar dan voor kalkoenen te lokken. eenmaal in de auto hebben we ons suf geoefend, maar met weinig resultaat. Er kwam maar weinig geluid uit. Een grote teleurstelling.
- Camouflage artikelen: volledige pakken, hutjes met schietgaten, visserstoeltjes, etc.
- Tijdschriften: voor elk boerderijdier een ander tijdschrift: schapen, geiten, koeien, varkens.... elk verdient een specialistisch tijdschrift met informatie over voeding, injecties, etc.
- Bestrijdingsmiddelen: oke even een spelletje. Neem een dier in je gedachte......Heb je er een? Ja hoor, die kunnen we omleggen met een van de bestrijdingsmiddelen die ze verkopen bij de ´Farm and Fleet´.
- Lokkooien
- Kogels in alle soorten en maten
- Hengels
- Werkschoenen
- Snowmobile´s: dit lijkt me oprecht cool om te doen.
- Spellen als hoefijzer- en lassogooien
- Nou en ga mijn door
Mocht je geintereseerd zijn in foto´s http://monique-online.hyves.nl Wat een belevenis zeg. Sorry voor de dierenvrienden onder ons.
En afgelopen vrijdag ben ik blootgesteld aan de ´Cadillac Ranch´. Een Linedance tent, compleet met (parttime) cowboys, countrymuziek, squaredancing en zandhoek. Dat laatste heeft misschien iets meer uitleg nodig. Toen ik binnenkwam was het feest in volle gang. een dansvloer vol mannen (meeste met hoed) en dames (allen in spijkerbroek) die dezelfde pasjes goed onder de knie hadden. Daar kwam ik dan binnen, met mijn zwart-witte jurkje, volledig uit de toon, snel een plekje aan de rand van dansvloer opgezocht. Kijken, kijken, vooral niet meedoen. Toen er een cowboy (spijkerbroek, leren hoed en spijkerblouse: verkrijgbaar bij ´Farm and Fleet´) op me afkwam begon ik ´m te knijpen. Oh nee, vraag me alsjeblieft niet ten dans!!! De cowboy komt dichter bij en dichterbij en loopt langs me. Huh? Wat bleek? Ik zat naast de zandhoek. Cowboys en cowgirls schuren hun zolen op met zand op de vloer om de schoenen wat minder glad te maken..... Wat professioneel! Ze nemen zichzelf ook heeeeeeel serieus. Dit blijkt niet alleen uit de zandhoek, maar ook aan de niet lachende gezichten op de dansvloer. Nee ik moet het anders zeggen: ze verveelde gezichten van iedereen. Ik denk dat een hoop mensen linedancen omdat ze zich veilig voelen in zo´n grote groep. Iedereen dezelfde pasjes, geen lichamelijk contact, individueel en lekker comfortabel in een spijkerbroek.
Na bijna zes maanden ben ik blootgesteld aan de mid-west op zijn best, of slechtst......
dinsdag 22 januari 2008
Avatar
Blijkbaar heeft iedereen op het werk een avatar. Zie onder de mijne:
Sprekend niet waar? En dan zo'n gruwelijke kat ernaast. Waar heb ik dit aan verdiend? Zou wel graag de ogen hebben!
Sprekend niet waar? En dan zo'n gruwelijke kat ernaast. Waar heb ik dit aan verdiend? Zou wel graag de ogen hebben!
maandag 7 januari 2008
Pat On The Back
Ja ja lieve mensen, ik heb een Pat On The Back gekregen!
Pat on the Back!
Congratulations! You have demonstrated on of our Seeds of Succes. It is our honor to present this certificate for outstanding performance in:
- Innovate in everything you do
- Make an extra effort
She goes out of her way to assist in order entry. She also tackles even the hardest plug orders and has come up with a unique supplier coding system.
We like to think of her as Unique Monique!
The Customer Relations Assistant Team truly appreciates all she does.
Ik mocht ook nog een cadeautje uitzoeken (een uur eerder naar huis, een extra casual day, een vulpotlood, notitieboekje, etc...)
Nu ben ik genomineerd voor een lunch met de grote bazin.
Hihi, ik lijk wel een blij kind met een goed rapport.
Pat on the Back!
Congratulations! You have demonstrated on of our Seeds of Succes. It is our honor to present this certificate for outstanding performance in:
- Innovate in everything you do
- Make an extra effort
She goes out of her way to assist in order entry. She also tackles even the hardest plug orders and has come up with a unique supplier coding system.
We like to think of her as Unique Monique!
The Customer Relations Assistant Team truly appreciates all she does.
Ik mocht ook nog een cadeautje uitzoeken (een uur eerder naar huis, een extra casual day, een vulpotlood, notitieboekje, etc...)
Nu ben ik genomineerd voor een lunch met de grote bazin.
Hihi, ik lijk wel een blij kind met een goed rapport.
Abonneren op:
Posts (Atom)
